Szczegóły
Joanna Bodzioch

Historia szkoły podstawowej

 

Początki szkoły w Borzęcinie sięgają XVI w. Z wizytacji przeprowadzonej przez biskupa Szyszkowskiego ok. 1618 r. wynika, że rektorem ówczesnej szkoły był diakon Stanisław Staszewski. Budynek szkolny zlokalizowany był na placu przy kościele.
 Kolejną informację o szkole w Borzęcinie uzyskujemy z kroniki szkolnej pisanej przez jej kierownika z 1767 r. Osobą, która podjęła się wtenczas edukowania dzieci był kościelny Franciszek Kudła-jedyny we wsi, który potrafił czytać i pisać. W czasie kiedy ustawa oświatowa znosiła zwierzchnictwo kościoła nad szkołami i wprowadziła obowiązek szkolny dla dzieci w wieku 5-12 lat, w Borzęcinie funkcje nauczyciela objął Józef Poborski z Wiśnicza, który nauczał w swoim mieszkaniu. Pierwszym mianowanym przez gminę nauczycielem w borzęcińskiej szkółce był Jakub Rogoziński – organista, który prowadził szkołę do 1835 r. Jego następcami byli m.in. Michał Banach, Tomasz Rudnicki i Jan Kłosiński - z jego inicjatywy zbudowano nowy gmach szkolny, z dwiema salami lekcyjnych, mieszkaniem dla dyrektora i pomocnika. Orzeczeniem Wysokiej Rady Szkolnej Krajowej z dnia 17 maja 1874 r. szkoła została i przemianowana na Publiczną Szkołę Ludową z 3 nauczycielami. Według danych z akt historii szkoły, odtąd utrzymanie budynku oraz nauczycieli było obowiązkiem gminy i obszaru dworskiego, w którym się ona znajdowała.
 
 W latach 1877-1903 obowiązki kierownika szkoły pełnił Jan Jarosz. W 1908 rozpoczęto budowę nowej szkoły o dwunastu salach lekcyjnych. Rok później – 31 lipca 1909 - budynek został przekazany do użytku, a 19 września odbyło się jego uroczyste poświęcenie. Naukę w nowej szkole rozpoczęło 435 uczniów. 15 listopada 1911 r. rozporządzeniem Rady Szkolnej Krajowej we Lwowie, rozdzielono czteroklasową szkołę mieszaną na męską i żeńską, nadając im odpowiednio nazwy: Władysława Jagiełły i Królowej Jadwigi. Kierownikiem szkoły męskiej był J. Młyński, zaś szkoły żeńskiej Janina Chodachowska. W czasie I wojny światowej szkoła zawiesiła swą działalność. Po potyczce na Borku, służyła jako szpital wojskowy, a w czasie okupacji jej sale wykorzystano na kwaterunki i magazyny. Od września 1946 r. działała w Borzęcinie również Średnia Szkoła Zawodowa, z działem drzewnymi odzieżowym. W 1926 r. szkoły (męską i żeńską) złączono i zamieniono na szkołę 7-klasową im. Władysława Jagiełły, patronuje on szkole do dziś.
 
 Pierwszą kierowniczką była Anna Purchlanka, a następnie Józef Ogorzałek. Po nim kierownictwo szkoły 5-klasowej objął Józef Rogóż, który za patriotyczną postawę został uwięziony przez Niemców. Gdy zmarł, jego miejsce zajął Jan Szpara. Po nim szkołą kierowali: Józef Suwara, mgr Jan Kowal, mgr Eugeniusz Gajda, Mieczysław Szczupał, Wanda Małek, Zofia Mika, mgr Halina Pudełko, mgr Danuta Oleksa (aktualnie wicedyrektor), mgr Wanda Kózka. W 1970 r. zainstalowano w budynku centralne ogrzewanie oraz zaplanowano wprowadzenie urządzeń wodno-kanalizacyjnych. W tym też czasie z inicjatywy Gromadzkiej Rady Narodowej, przy szkole podstawowej założona została nieistniejąca dzisiaj dwuletnia Szkoła Przysposobienia Rolniczego, którą kierował Józef Boraca.
 
 Dzisiaj funkcjonuje: sześcioletnia szkoła podstawowa (wyremontowana w latach 2004-2006 wymiana dachu, okien, instalacji grzewczej, elewacji zewnętrznej) oraz gimnazjum, którego budynek oddano do użytku w 2002 r. Uczniowie mogą korzystać również (od 2001 r.) z hali widowiskowo - sportowej o wymiarach olimpijskich 24 m x 44 m. Od września 2006 r. w/w szkoły tworzą Zespół Szkół w Borzęcinie.